Wiki90: stijlencyclopedie uit de jaren 90 op internet
In het artikel van vandaag zullen we de fascinerende wereld van Max Frisch verkennen. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan in de huidige samenleving, zullen we alle aspecten die verband houden met dit onderwerp grondig onderzoeken. We zullen de impact ervan op verschillende gebieden, zoals economie, cultuur, wetenschap en technologie, analyseren om het belang en de invloed ervan op ons dagelijks leven te begrijpen. In dit artikel zullen we meer te weten komen over de verschillende perspectieven en meningen van experts over dit onderwerp, evenals getuigenissen van mensen die hebben deelgenomen aan ervaringen met betrekking tot Max Frisch. Maak je klaar om te beginnen aan een ontdekkings- en leerreis die je een bredere en verrijkende visie over Max Frisch zal geven.
Max Frisch | ||
---|---|---|
Algemene informatie | ||
Volledige naam | Max Rudolf Frisch | |
Geboren | 15 mei 1911 Zürich, Zwitserland | |
Overleden | 4 april 1991 Zürich, Zwitserland | |
Nationaliteit | Zwitsers | |
Beroep | schrijver, architect |
Max Frisch (Zürich, 15 mei 1911 – aldaar, 4 april 1991) was een Zwitsers architect en romanschrijver.
Frisch wordt geboren als zoon van de architect Franz Bruno Frisch en Karolina Bettina Wildermuth. Tijdens zijn schooldagen begint Max al met het schrijven van korte toneelstukken die nooit echt gespeeld worden. In 1930 schrijft Max zich in aan de Universiteit van Zürich om daar Duitse literatuur en kunstgeschiedenis te studeren.
Zijn eerste roman verschijnt uiteindelijk in 1934 en heet Jürg Reinhart en wordt in 1936 opnieuw uitgegeven als Die Schwierigen. Andere bekende prozawerken zijn Homo faber uit 1957 en Mein Name sei Gantenbein uit 1964. In 1936 schrijft Max zich in voor de Architectenopleiding aan de Hogeschool van Zürich en studeert 5 jaar lang om in 1941 zijn diploma in architectuur te behalen.
Tot de verplichte schoollectuur in Duitsland behoort zijn toneelstuk Andorra, dat in 1961 verscheen en over antisemitisme en massapsychologie handelt. Het is een relatief statisch 'Stück in zwölf Bildern', dat een aantal niet mis te verstane vragen met betrekking tot schuld, het besef en de onderkenning ervan, op poignante wijze oproept.
Verder is vooral in Nederland zijn stuk Herr Biedermann und die Brandstifter zeer bekend. Oorspronkelijk was het bedoeld als radiohoorspel (1955) en later is het bewerkt voor toneel (1958).
In 1958 ontving Max Frisch de Georg-Büchner-Preis.
Max Frisch overleed na een langdurig ziekbed op bijna 80-jarige leeftijd.