Tegenwoordig is Neo-Byzantijnse architectuur een onderwerp van groot belang en interessant voor veel mensen over de hele wereld. Vanaf het begin tot aan de relevantie ervan vandaag de dag heeft Neo-Byzantijnse architectuur de aandacht getrokken van zowel academici, professionals als hobbyisten. Met een rijke en complexe geschiedenis heeft Neo-Byzantijnse architectuur zowel culturele als sociale aspecten beïnvloed, en de impact ervan blijft onderwerp van debat en studie in verschillende disciplines. In dit artikel zullen we het belang van Neo-Byzantijnse architectuur en de relevantie ervan in onze huidige samenleving onderzoeken, evenals de uitdagingen en kansen die het voor de toekomst vertegenwoordigt.

De Neo-Byzantijnse architectuur is een herleving van de vroegchristelijke bouwkunst. Deze was populair rond het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw en dan vooral in het oosten van Europa en Rusland. Een van de bekendste architecten die deze stijl toepaste was de Rus Konstantin Thon.

Voorbeelden van de neo-Byzantijnse architectuur zijn de Alexander Nevski-kathedraal in de Bulgaarse hoofdstad Sofia en de Kathedraal van Monaco. Ook in Slot Neuschwanstein zijn veel elementen uit deze stijl terug te vinden.

In Nederland zijn vooral een aantal Rooms-katholieke kerken van Jan Stuyt in neo-Byzantijnse stijl gebouwd, zoals de Sint Jacob in 's-Hertogenbosch, de Cenakelkerk in de Heilig Landstichting en de Sint-Jan de Doper in Waalwijk. In België is de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Sint-Niklaas een voorbeeld van een gebouw dat neo-Byzantijns geïnspireerd is.