Wiki90: stijlencyclopedie uit de jaren 90 op internet
Wereldkampioenschap voetbal 1954
In dit artikel gaan we de fascinerende wereld van Wereldkampioenschap voetbal 1954 verkennen. Van de impact ervan op de hedendaagse samenleving tot de relevantie ervan in de geschiedenis, Wereldkampioenschap voetbal 1954 heeft door de jaren heen de aandacht van veel mensen getrokken. Door middel van gedetailleerde analyse zullen we de verschillende facetten van Wereldkampioenschap voetbal 1954 onderzoeken, de mysteries ervan ontrafelen en de ware betekenis ervan ontdekken. Met een kritisch en objectief perspectief zullen we ons onderdompelen in de meerdere dimensies van Wereldkampioenschap voetbal 1954, in een poging het belang en de invloed ervan op verschillende gebieden van het leven te begrijpen. Bereid je dus voor op een spannende reis terwijl we dieper ingaan op het onderwerp Wereldkampioenschap voetbal 1954 en ontdekken wat het allemaal te bieden heeft.
Het FIFAwereldkampioenschap voetbal 1954 was de vijfde editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Zwitserland was dat jaar gastheer van de eindronde zoals vier jaar eerder, op 22 juli 1950, besloten tijdens een FIFA-congres in Rio de Janeiro. Aan de voorronden deden 36 landen mee. De loting voor de eindronde had plaats op 30 november 1953 in Zürich. Het toernooi zelf begon op 16 juni en eindigde op 4 juli 1954. In de finale versloeg het West-Duitse voetbalelftal het Hongaars voetbalelftal met 3-2, na met 0-2 te hebben achtergestaan. Deze wedstrijd is de geschiedenis ingegaan als het Wonder van Bern. Op dit toernooi werd voor het eerst vastgelegd in het reglement dat iedere speler met een vast rugnummer diende te spelen.
In iedere groep werden twee geplaatste en twee niet-geplaatste landen geloot, waarbij de geplaatste alleen tegen de niet-geplaatste landen speelden, en niet tegen elkaar. Overigens vond deze plaatsing nog vóór het einde van de kwalificatie plaats, waardoor Turkije dat het geplaatste Spanje uitschakelde diens plaats innam.
Groepswedstrijden die na de normale speeltijd een gelijke stand hadden werden verlengd. Was na verlenging de stand nog gelijk, dan werden de punten gedeeld.
Voor bepaling van de eindstand in een groep werd alleen het puntenaantal in beschouwing genomen, niet het doelsaldo.
Als twee landen gelijk eindigden op de eerste en tweede plaats, dan werd geloot om de groepswinnaar te bepalen.
Als twee landen gelijk eindigden op de tweede en derde plaats, dan werd een play-offwedstrijd gespeeld om te bepalen wie naar de kwartfinale zou gaan.
Groep A
Het belangrijkste duel was meteen de eerste wedstrijd: Frankrijk tegen Joegoslavië, Joegoslavië won met 1-0 en daarom hadden Brazilië en Joegoslavië genoeg aan een gelijkspel om de kwartfinales te halen. Toen de Brazilianen diep in de tweede helft de gelijkmaker maakten, gingen ze fanatiek op zoek naar het tweede doelpunt, maar werden door de ploeg uit de Balkan gemaand om het wat rustiger aan te doen: dit resultaat was voor beide ploegen genoeg.
De eerste wedstrijd was tegen Zuid-Korea: 9-0, een nieuw record voor een WK-toernooi. Na elk Hongaars doelpunt bogen de Koreanen volgens 's lands gewoonte hun hoofd. De tweede wedstrijd tegen West-Duitsland leverde opnieuw een forse overwinning op: 8-3. De Duitse bondscoach Sepp Herberger had zijn tweede elftal opgesteld om de ploeg te sparen voor de beslissende wedstrijd tegen Turkije. Cruciaal moment voor het verdere verloop van het toernooi was een overtreding van Werner Liebrich op Puskas, waardoor Puskas niet meer fit was voor de rest van het toernooi. De beslissingswedstrijd tegen Turkije dat zich gekwalificeerde via Spanje won West-Duitsland met grote cijfers: 7-2.
Oostenrijk en regerend wereldkampioen Uruguay waren vooraf de geplaatste landen en plaatsten zich zonder problemen voor de kwartfinales. Hun laatste wedstrijd wonnen ze met grote cijfers; Uruguay - Schotland 7-0 en Oostenrijk - Tsjecho-Slowakije 5-0.
Groep D was een interessante groep met alleen maar kanshebbers voor de kwartfinale. België leverde een knappe prestatie door Engeland op 4-4 te houden. Engeland, dat na de smadelijke nederlaag tegen de Verenigde Staten op het vorige WK geen tweede afgang kon veroorloven zette orde op zaken door van Zwitserland te winnen: 2-0. Een tweede zware tegenstander was voor België te veel, Italië was met 4-1 te sterk.
Zwitserland en Italië moesten in een beslissingswedstrijd uitmaken wie naar de kwartfinale mocht gaan: het werd 4-1 voor het thuisland. De Zwitsers bedienden zich van het "grendel"-systeem, een defensief systeem dat later door de Italianen geperfectioneerd zou worden: catenaccio.
Bij de derby tussen Oostenrijk en Zwitserland stond het al na 19 minuten 3-0 voor het gastland. Een kwartier later stond het opeens 5-3 voor Oostenrijk dat in die periode ook een strafschop miste. Het werd uiteindelijk 7-5 voor Oostenrijk, de wedstrijd met de meeste doelpunten ooit op een WK. De aan een hersentumor lijdende Zwitser Roger Bocquet stopte na deze wedstrijd met voetballen.
De kraker van de kwartfinale was Hongarije-Brazilië. De Braziliaanse bondscoach besloot zijn spelers een bezoek te brengen aan het trainingskamp van de aanstaande tegenstander. Wat de spelers daar aan technisch vernuft zagen, maakte de spelers bleek. Dat was te merken aan de wedstrijd, want na tien minuten stond het 2-0 voor Hongarije, dat aantrad zonder de geblesseerde Puskás. Brazilië knokte zich terug in de wedstrijd, vooral ook letterlijk. De wedstrijd werd veel te hard en er werden drie spelers uit het veld gestuurd. Na afloop van de wedstrijd (4-2 voor Hongarije) werd er nog gevochten in de kleedkamer. De wedstrijd ging de geschiedenis in als de "Slag van Bern".
Verder plaatsten Uruguay en West-Duitsland zich voor de kwartfinales.
In vergelijking met het vorige WK plaatsten drie Europese en één Zuid Amerikaans land zich voor de halve finales, vorig WK was het twee tegen twee. Uruguay was er opnieuw bij, Brazilië werd uitgeschakeld door Hongarije, Oostenrijk en Duitsland namen de plaats van Zweden en Spanje in.
Hongarije, nog steeds zonder Puskás moest weer tegen een Zuid-Amerikaanse topploeg spelen om de finale te halen: Uruguay. Deze wedstrijd was echter stukken sportiever en Uruguay was van plan hun titel waardig te verdedigen. Hongarije nam een 2-0 voorsprong, maar die werd tenietgedaan door twee treffers van Hohberg. Deze speler werd door zijn spelers zo zwaar geknuffeld dat hij bijna niet meer kon ademhalen. In de verlenging waren er veel kansen voor beide ploegen, maar uiteindelijk was het gouden hoofd van Sándor Kocsis beslissend: 4-2.