Życie Warszawy
Życie Warszawy
Życie Warszawy
Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Życie Warszawy
W tym artykule zagłębimy się w Życie Warszawy, temat, który w ostatnim czasie wywołał duże zainteresowanie i debatę. Życie Warszawy stał się istotną postacią w różnych obszarach, generując podzielone opinie i wzbudzając duże zainteresowanie ogółu społeczeństwa. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy Życie Warszawy, analizować jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i badać możliwe konsekwencje jego obecności w naszym środowisku. Podobnie będziemy starali się zrozumieć znaczenie Życie Warszawy w bieżącym kontekście i jego potencjalny wpływ w przyszłości.
| |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
ul. Prosta 51, |
| Wydawca |
Presspublica Sp.z o.o. |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Redaktor naczelny |
Tomasz Sobiecki |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
„Życie Warszawy” – dziennik ukazujący się w Warszawie od 15 października 1944 do 17 grudnia 2011.
Historia
Gazeta powstała, według jednych źródeł – z inicjatywy Polskiej Partii Robotniczej, zaś według innych – z inicjatywy Mariana Spychalskiego, pierwszego powojennego prezydenta Warszawy. „Życie Warszawy” było, obok „Trybuny Ludu”, jednym z opiniotwórczych dzienników w PRL. Nazwa gazety miała informować Polskę i świat, że Warszawa żyje.
Siedziba redakcji mieściła się w dwupokojowym mieszkaniu przy ul. Łochowskiej 37. Pierwszy numer gazety w niewielkim nakładzie (1,5 tys., według innego źródła 3 tys. egz.) ukazał się 15 października 1944. „Życie Warszawy” drukowano w drukarni znajdującej się w budynku zakładu wychowawczego braci albertynów przy ul. Grochowskiej 194. Miał objętość czterech stron. Po wyczerpaniu się niewielkiego zapasu papieru, gazetę drukowano na papierze pakowym z zakładów Wedla. W budynku drukarni nie było szyb, elektryczności i wody. Ręczny skład gazety o formacie 34 x 24 cm zajmował 11 godzin. Z powodu braku elektryczności pierwszy numer wydrukowano na maszynie pedałowej o napędzie nożnym. Drukarnia pracowała pod ostrzałem artyleryjskim. Wiosną 1945 druk przeniesiono do Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5.
W sprawozdawczości wykazywano wychodzenie dziennika od 17 stycznia 1945, od dnia wejścia do miasta wojsk ZSRR. W 1946 r. zaczął wychodzić dodatek popołudniowy „Życie Warszawy. Wieczór”, przekształcony od 14. numeru w oddzielne pismo „Wieczór Warszawy”.
W pierwszych latach wydawcą gazety była Spółdzielnia Wydawniczo-Oświatowa „Czytelnik”. Nakłady gazety wynosiły wówczas ok. 167 tys. egz. Po przekształceniu Czytelnika w wydawnictwo książkowe w 1951 r. dziennik „Życie Warszawy” był wydawany przez RSW „Prasa”.
W latach 1959–1980 pismo przyznawało najlepszym warszawskim budynkom tytuł Mistera Warszawy.
W czasie stanu wojennego edycja dziennika została zawieszona, wznowiona od 16 stycznia 1982. Od 1991 gazeta była wydawana przez spółkę Życie Press należącą do sardyńskiego biznesmena Nicola Grauso. Od 2000 r. wydawcą gazety Domem Prasowym kierował Michał Sołowow, kielecki biznesmen, wydawca lokalnej prasy: Echo Dnia i Słowo Ludu. Życie Warszawy było na początku lat 2000. jedynym dziennikiem nienależącym do dużej grupy medialnej.
Później dziennik należał do polskiego biznesmena Zbigniewa Jakubasa. W maju 2006 dyrektorem Domu Prasowego został Jacek Podsiadły. W sierpniu 2007 została sprzedana przez spółkę Dom Prasowy Sp. z o.o. Presspublice – wydawcy m.in. „Rzeczpospolitej” i „Parkietu”.
W 2006 pismo miało zmienić formułę na dziennik opinii. W sierpniu 2007 gazeta przeszła kolejną zmianę szaty graficznej. Zrezygnowano z dodatku warszawskiego. Skoncentrowano się na wydarzeniach, przyjmując formę gazety popularnej – przypominającej miejską popołudniówkę. W sobotę 17 grudnia 2011 „Życie Warszawy” ukazało się ostatni raz jako samodzielna gazeta. Od tego dnia teksty dotyczące stolicy pojawiają się na łamach „Rzeczpospolitej” oraz w Internecie na portalu www.ZycieWarszawy.pl. Od poniedziałku 19 grudnia 2011 pod nazwą „Życie Warszawy” ukazuje się warszawski dodatek do dziennika „Rzeczpospolita”.
Siedziba redakcji
Siedziba redakcji, w której przygotowano pierwszy numer gazety datowany na dzień 15 października 1944, mieściła się w kompleksie obiektów b. Dyrekcji Kolei Państwowych przy ul. Wileńskiej 2/4.
Do 1992 redakcja i drukarnia mieściły się w budynku Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5, potem redakcja przeniosła się do budynku SCENY (dawnego kina Klub) w al. Armii Ludowej, gdzie działała do 1999. Następnie przeniosła się do siedziby FOTON-u przy ul. Wolskiej 45, a potem – do al. Jana Pawła II 80.
Obecnie redakcja mieści się w biurowcu przy ul. Prostej 51 wspólnie z redakcją „Rzeczpospolitej”.
Wydawcy
- 1944-1947 – Spółdzielnia Dziennikarska,
- 1947-1951 – Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”,
- 1951-1991 – RSW Prasa-Książka-Ruch,
- 1991-2007 – Dom Prasowy Sp. z o.o.
- 2007-2011 – Presspublica Sp.z o.o.
Dodatki
- 1946-1948 – „Wieczór”,
- 1949-1966 – „Dodatek Ilustrowany”,
- 1957-1958 – „Przygoda” Tygodniowy dodatek dla młodzieży,
- 1970-1981 – „Życie i Nowoczesność” (red. Stefan Bratkowski),
- 1972-1981 – „Życie Warszawy” (wersja niemiecka),
- 1987-2011 – „Historia i Życie”,
- 1988-1991 – „Kultura i Życie”,
- 1990-2011 – „Ex Libris”,
- 1994-2011 – „Femina”,
- 2002-2004 – „Stolica”,
- 2002-2005 – „Kulisy”,
- 2003-2011 – „Po Godzinach”.
Mutacje regionalne i tygodniowe edycje regionalne
Mutacje
Do 1956 ukazywały się następujące mutacje: „Życie Olsztyńskie”, „Życie Lubelskie”, „Życie Białostockie”, „Życie Radomskie”, „Życie Podlasia”, „Życie Mazowieckie”, „Życie Piotrkowskie”, „Życie Warszawy – Okręg Podstołeczny”. Od czerwca 1947 do lutego 1997 mutacją „Życia Warszawy” było też „Życie Częstochowy”, później funkcjonujące jako samodzielny dziennik lokalny.
Tygodniowe edycje regionalne
Do piątkowego „Życia Warszawy” dołączane były regionalne tygodniki, ukazujące się w 10 powiatach (nie wyodrębniając 3 powiatów grodzkich) województwa mazowieckiego oraz w powiecie łukowskim województwa lubelskiego (dawniej siedleckiego). Przedstawiały one tygodniowy przegląd lokalnych wydarzeń. Wydawane były następujące tygodniki:
- „Życie Gostynina”
- „Życie Płocka”
- „Życie Płońska”
- „Życie Radomskie”
- „Życie Siedleckie”
Do 25 maja 2007 ukazywał się tygodnik „Życie Otwocka”, natomiast do listopada 2007 „Życie Sierpca” (włączone potem do „Życia Płocka”). Inne to: „Życie Sokołowa”, „Życie Garwolina”, „Życie Łukowa”, „Życie Mińska”, „Życie Węgrowa” (włączone potem do „Życia Siedleckiego”).
Redaktorzy naczelni
- 1944 – Bohdan Skąpski,
- 1944-1951 – Wiktor Borowski
- 1951-1971 – Henryk Korotyński
- 1957 – Stanisław Bańkowski
- 1972-1973 – Ryszard Wojna
- 1973-1980 – Bohdan Roliński
- 1980-1981 – Jerzy Wójcik
- 1981-1986 – Zdzisław Morawski
- 1986-1989 – Leszek Gontarski
- 1989-1990 – Artur Howzan
- 1990-1993 – Kazimierz Wóycicki
- 1993-1996 – Tomasz Wołek
- 1996-1997 – Aleksander Chećko
- 1997 – Andrzej Urbański
- 1997-1998 – Andrzej Bober
- 1999-2003 – Marek Zagórski
- 2003-2004 – Urszula Surmacz-Imienińska
- 2004-2006 – Andrzej Załucki
- 2007 – Andrzej Andrysiak
- 2007-2011 – Tomasz Sobiecki
Przypisy
- ↑ a b Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 108.
- ↑ a b Marian Spychalski: Warszawa architekta. Wspomnienia pierwszego powojennego prezydenta stolicy. Warszawa: Bellona, 2015, s. 162. ISBN 978-83-11-13416-4.
- ↑ Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 60. ISBN 83-906889-2-1.
- ↑ a b Jerzy Kasprzycki: Warszawa-Praga. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, s. 26.
- ↑ a b c d Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 37.
- ↑ Aleksander Gieysztor, Janusz Durko: Warszawa. Jej dzieje i kultura. Warszawa: Arkady, 1980, s. 573. ISBN 83-213-2958-6.
- ↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 39. ISBN 978-83-280-3725-0.
- ↑ Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 36–37.
- ↑ a b Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 36.
- ↑ Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 222.
- ↑ a b Mieczysław Zawadka: Z historii niektórych powojennych wydawnictw prasowych. W: Komitet Redakcyjny: Zeszyty prasoznawcze. Kraków: Krakowski Ośrodek Badań Prasoznawczych RSW PRASA, 1962, s. 62, seria: nr 1/2 R.III. .
- ↑ Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 497–498, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1035. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Życie Warszawy będzie jak nowe , Wirtualne Media, 30 sierpnia 2002 (pol.).
- ↑ Nowy dyrektor Wydawnictwa Dom Prasowy. Wirtualne Media, 2006-05-22. . (pol.).
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 146. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Michał Wojtczuk. MSZ rozbuduje się w miejscu dawnego kina. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 8 czerwca 2015.
- ↑ Życie Olsztyńskie – LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR , leksykonkultury.ceik.eu .
- ↑ Jolanta Dzierżyńska: "Życie Częstochowy" w latach 1989–2003. .
- ↑ Redaktorzy naczelni Życia Warszawy. zw.com.pl, 2004-11-23. .
Linki zewnętrzne
- Wydanie internetowe „Życia Warszawy”
- Wydania „Życia Warszawy” z lat 1944–1958 zdigitalizowane i opublikowane w Mazowieckiej Bibliotece Cyfrowej
- „Życie Warszawy” ukazuje się już 64 lata, w archiwum portalu www.warszawa.pl
- „Życie Warszawy” w katalogu Biblioteki Narodowej
- Michał Przeperski, „Życie Warszawy” – dyskretny urok konformizmu, 2014-10-15