Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
W tym artykule temat Belemnity zostanie omówiony z różnych perspektyw i podejść. Belemnity to dziś temat niezwykle aktualny, który przykuł uwagę ekspertów, badaczy i ogółu społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Belemnity był przedmiotem licznych badań, debat i refleksji, pokazując, jak ważne jest zrozumienie jego wpływu i zasięgu. W tym sensie głównym celem tego artykułu jest analiza różnych wymiarów Belemnity, oferując kompleksowy przegląd, który pozwala czytelnikom zrozumieć jego znaczenie, implikacje i możliwe reperkusje w różnych obszarach społeczeństwa. Ponadto zaprezentowane zostaną nowe badania i odkrycia, które poszerzą naszą wiedzę na temat Belemnity, oferując zaktualizowaną i wzbogacającą wizję tego bardzo istotnego tematu.
Belemnitida | |
Okres istnienia: trias późny–kreda | |
Belemnity | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadrząd | |
Rząd |
belemnity |
Belemnity (Belemnitida, z gr. belemnon – pocisk, strzała) – wymarła gromada morskich głowonogów należący do Decabrachia (dziesięciornice). Według niektórych systemów klasyfikacyjnych belemnity wraz z pokrewnymi rzędami (np. Aulacocerida i Phragmoteuthida) mają status nadrzędu Belemnoidea.
Dawniej nazywano często znajdywane skamieniałe rostra belemnitów kamieniami piorunowymi, strzałkami piorunowymi lub perunowymi, błędnie sądząc, że powstają w miejscu uderzenia pioruna.
Belemnity posiadały kalcytowy endoszkielet, złożony z wydłużonego, kolcopodobnego rostrum, w którego przedniej części w stożkowatym zagłębieniu (alweola) tkwił fragmokon – stożkowata muszla podzielona przegrodami na komory gazowe, pełniąca funkcję hydrostatyczną. Od fragmokonu odchodziła ku przodowi duża płaska płytka zwana proostrakum.
Najczęściej zachowują się jako skamieniałości rostra z alweolą lub bez niej, znacznie rzadsze są fragmokony, a incydentalne proostrakum. Odciski ciała znane są tylko z kilku stanowisk na świecie, gdzie warunki środowiskowe były wyjątkowo sprzyjające fosylizacji. Zwierzęta te przypominały współczesne kałamarnice, ale zamiast obecnych u kalmarów przyssawek, ich dziesięć odnóży było wyposażone w haczyki.
Belemnity różniły się kształtem, choć generalnie miały wydłużone, opływowe ciało. Długość ciała wynosiła od kilku centymetrów do ok. 6 m.
Belemnity żyły od późnego triasu do późnej kredy (około 200-65 mln lat temu) i wymarły w czasie masowego wymierania kredowego. Pokrewne im formy, ale zaliczane do innych rzędów pojawiają się już w karbonie. Również najmłodsze formy „belemnitowe” znane z paleogenu zaliczane są przez większość badaczy do pokrewnych rzędów, a nie do belemnitów. Belemnity wywodzą się z któregoś ze starszych rzędów Belemnoidea, a te z kolei od łodzikowatych.
Belemnity były drapieżnikami; chwytały małe morskie zwierzęta, m.in. ryby, i pożerały je za pomocą podobnych do dzioba szczęk. Świetnie przystosowane do drapieżnictwa, poruszały się szybko i zręcznie, często w grupach składających się z kilkunastu osobników. Uważa się, że były najsprawniejszymi pływakami wśród głowonogów. Padały ofiarą wielkich gadów morskich, zwłaszcza ichtiozaurów.
Rząd Belemnitida można podzielić na podrzędy: