W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Elizabeth Blackburn w celu zbadania różnych aspektów, znaczeń i konsekwencji, które obejmuje ta koncepcja. Od jego początków do dzisiejszego znaczenia, omówimy każdy aspekt Elizabeth Blackburn w sposób szczegółowy i wyczerpujący, aby zapewnić pełne zrozumienie tego tematu. Poprzez analizy, refleksje i konkretne przykłady staramy się zaoferować czytelnikowi wszechstronną i wzbogacającą wizję, która pozwala nam głębiej zagłębić się w wiedzę o Elizabeth Blackburn i jego znaczeniu we współczesnym kontekście.
Elizabeth Helen Blackburn (ur. 26 listopada1948 w Hobart) – amerykańska biolog molekularna pochodzenia australijskiego, laureatka Nagrody Nobla. Zajmuje się telomerami i etyką medyczną.
Dzieciństwo
Jej oboje rodzice byli lekarzami, miała siedmioro rodzeństwa. Wcześnie zainteresowała się zwierzętami i przyrodą. Uczęszczała do Melbourne High School (kiedy była nastolatką, jej rodzina przeprowadziła się do Melbourne).
W 1980 Blackburn poznała Jacka Szostaka, który również badał telomery i który był zaintrygowany jej badaniami. Oboje zaczęli badać telomery używając do tego drożdży i Tetrahymena. W 1984 Blackburn i Greider odkryły telomerazę. W następnych latach wraz ze współpracownikami badała wpływ stresu na telomerazy i telomery ze szczególnym uwzględnieniem medytacji mindfulness.
Blackburn została także wybrana członkinią Royal Society of London (1992) i zagraniczną współpracowniczką National Academy of Sciences (1993). Elizabeth Blackburn została nazwana jednym ze „100 najbardziej wpływowych ludzi” w 2007 przez Time.
Służyła w Radzie Prezydenta ds. Bioetyki od 2002 do 2004. Wspierała badania nad ludzkimi komórkami embrionalnymi, w przeciwieństwie do administracji Busha. Jej kadencje w Radzie zostały zakończone dyrektywą Białego Domu 27 lutego 2004 r. Po tej decyzji wielu naukowców wyraziło oburzenie z powodu jej usunięcia.
Została wyróżniona honorowymi stopniami przez 11 uniwersytetów. W 2008 roku została laureatką nagrody North American Laureate for L’Oreal-UNESCO For Women in Science. Była prezes Salk Institute od 2016, acz postanowiła odejść na emeryturę w 2018.
Życie prywatne
Ma męża nazwiskiem John W. Sedat i jednego syna – Benjamina (ur. 1986).