Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
François-Antoine Habeneck
W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat François-Antoine Habeneck, omawiając jego różne aspekty i osobliwości. Od jego powstania do ewolucji, poprzez jego wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie, zagłębimy się w podróż, która pozwoli nam w pełni zrozumieć znaczenie François-Antoine Habeneck. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu przeanalizujemy zarówno jego historyczne implikacje, jak i możliwe przyszłe implikacje, oferując globalną i szczegółową wizję, która przybliży nas do samej istoty François-Antoine Habeneck. Mamy nadzieję, że poprzez ten artykuł zapewnimy czytelnikowi wzbogacający i odkrywczy przegląd tego tematu, który bez wątpienia nie pozostawi nikogo obojętnym.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
François-Antoine Habeneck (ur. 22 stycznia 1781 w Mézières, zm. 8 lutego 1849 w Paryżu) – francuski skrzypek i dyrygent pochodzenia niemieckiego.
Życiorys
Syn członka orkiestry wojskowej w Mannheimie, który uczył go gry na skrzypcach. Następnie uczył się w Konserwatorium Paryskim u Pierre’a Baillota, uzyskując w 1804 roku I nagrodę skrzypcową. W 1804 roku został członkiem orkiestry Opéra-Comique, rok później przeniósł się jednak do Opéra de Paris, w 1817 roku zostając jej pierwszym skrzypkiem. W latach 1806–1815 prowadził orkiestrę studencką Konserwatorium Paryskiego. W latach 1808–1816 i 1825–1848 był też wykładowcą tej uczelni. Od 1824 do 1831 roku wspólnie z Henrim Valentino, a w latach 1831–1846 samodzielnie, był kapelmistrzem Opéra de Paris. Do jego uczniów należeli Jean-Delphin Alard, Édouard Deldevez i Hubert Léonard. Był autorem pracy Méthode théoretique et practique de violon (wyd. Paryż 1835). Sporadycznie także komponował, napisał m.in. 2 koncerty skrzypcowe.
Jako dyrygent poprowadził premierowe wystawienia licznych oper, m.in. Wilhelma Tella Gioacchino Rossiniego, Roberta Diabła i Hugonotów Giacomo Meyerbeera, Benvenuto Celliniego Hectora Berlioza czy Żydówki Jacques’a Fromentala Halévy’ego. Był propagatorem muzyki Ludwiga van Beethovena, poprowadził pierwsze paryskie wykonania jego I, III, V i IX symfonii. Zgodnie z ówczesną praktyką dyrygował z pozycji pierwszego skrzypka, przy pomocy smyczka. W 1828 roku założył i przez dwie dekady prowadził orkiestrę Sociéte des Concerts du Conservatoire. Swoją działalnością wydatnie przyczynił się do podniesienia poziomu gry orkiestrowej.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 4–5. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1408. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 343–344. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 259. ISBN 978-0-8108-7230-1.
Linki zewnętrzne
- François-Antoine Habeneck – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project