Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Friulowie
W tym artykule szczegółowo zbadamy Friulowie, analizując jego wpływ, znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Friulowie stał się tematem rosnącego zainteresowania dzisiejszego społeczeństwa, wywołując debatę i refleksję na temat jego konsekwencji. Na tych stronach zbadamy wiele aspektów otaczających Friulowie, od jego powstania i rozwoju po ewolucję w czasie. Ponadto przeanalizujemy jego związek z innymi zjawiskami i jego rolę w kształtowaniu współczesnego świata. Mamy nadzieję, że ten artykuł posłuży jako punkt wyjścia do głębszej refleksji na temat Friulowie i jego implikacji dla życia codziennego.
 Flaga Friulów; na niej wzorowana jest współczesna flaga regionu Friuli-Wenecja Julijska. | |
| Populacja |
>600 tysięcy |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania |
Friuli-Wenecja Julijska |
| Język | |
| Grupa | |
 Obszary zamieszkania Retoromanów | |
Friulowie (Furlanie) – romańska grupa etniczna, zamieszkująca w północno-wschodnich Włoszech, głównie w autonomicznym regionie Friuli-Wenecja Julijska (dawne prowincje Udine, Pordenone i część Gorycji). W 1990 roku ich liczebność wynosiła ponad 600 tysięcy osób, co czyni Friulów najliczniejszą z grup Retoromanów. Posługują się językiem friulskim z grupy języków retoromańskich, w użyciu jest także język włoski.
Do tradycyjnych zajęć Friulów, wciąż grających dużą rolę w gospodarce regionu, zalicza się rolnictwo i uprawa winorośli na nizinach oraz hodowla bydła i pasterstwo na obszarach alpejskich.
Historia
W kształtowaniu się Friulów jako grupy etnicznej na przestrzeni wieków brało udział wiele ludów. Początkowo byli to starożytni Retowie i Celtowie, później Rzymianie i Germanie. W XI wieku powstało niezależne księstwo Friuli. Od XVI wieku Friulowie dostali się pod panowanie Wenecji, co zapoczątkowało okres ich italianizacji. W pierwszej połowie XIX wieku zostali włączeni do Austrii, a w 1866 roku do zjednoczonych Włoch. W XX wieku nastąpiło odrodzenie tożsamości etnicznej Friulów, początkowo w oparciu o wspólnotę językową, od lat 80. także narodową.
Zobacz też
Bibliografia
- Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 77, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).