Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Języki pozycyjne
W dzisiejszym świecie Języki pozycyjne to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Języki pozycyjne przyciągnął uwagę dużej liczby osób i wywołał debatę w różnych sektorach. Z biegiem czasu opinie i perspektywy na temat Języki pozycyjne ewoluowały, co spowodowało rosnące zainteresowanie pełnym zrozumieniem jego znaczenia i wpływu na społeczeństwo. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Języki pozycyjne, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i oferując kompleksową wizję, która pozwala nam w pełni zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Języki pozycyjne, amorficzne – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. język angielski). Języki pozycyjne to zwykle języki izolujące, i przeciwstawia się im języki fleksyjne.
Języki pozycyjne posiadają zwykle przedimki lub inne morfemy, określające kategorię rzeczowników po nich następujących.
Zmiana pozycji części zadania następuje w przypadku inwersji, czyli zamienności części zdania przy stawianiu pytań, czy zastosowaniu czasowników silnych jak np. can w języku angielskim.
Językami pozycyjnymi są na przykład angielski, francuski, chiński i paszto.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 236.
- ↑ języki analityczne, amorficzne, izolujące, pozycyjne. Słownik języka polskiego PWN . .
- ↑ Majewicz 1999 ↓, s. 212.
- ↑ Majewicz 1999 ↓, s. 216.
Bibliografia
- Alfred Majewicz: Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-01-08163-5.
- Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.