Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
W tym artykule zbadamy znaczenie Knud Ejler Løgstrup w różnych kontekstach i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Knud Ejler Løgstrup był przedmiotem badań i zainteresowań na przestrzeni dziejów, a jego wpływ rozciąga się na różne obszary, od ekonomii po politykę, w tym naukę i kulturę. W następnych kilku wierszach przeanalizujemy, jak Knud Ejler Løgstrup ukształtował nasz sposób myślenia i działania oraz jak nadal wpływa na nasze codzienne życie. Od swoich początków po współczesną ewolucję, Knud Ejler Løgstrup będzie nadal istotnym tematem interesującym wszystkich, którzy chcą lepiej zrozumieć otaczający nas świat.
Ten artykuł od 2010-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Knud Ejler Løgstrup (ur. 2 września 1905, zm. 20 listopada 1981) – duński teolog, filozof i publicysta, pastor Duńskiego Kościoła Narodowego (luterańskiego).
Urodził się 2 września 1905 roku w Kopenhadze. Maturę zdał w prestiżowej Metropolitanskolen w 1923 r., a w 1930 r. skończył studia teologiczne na stołecznym uniwersytecie.
Po egzaminie dyplomowym podróżował przez dłuższy czas po Niemczech (1930-35), słuchając m.in. wykładów Heideggera we Fryburgu Bryzgowijskim (1933-34). Studiował również u Hansa Lippsa w Getyndze, u Henri Bergsona w Paryżu oraz u Friedricha Gogartena.
We Fryburgu Bryzgowijskim poznał swą przyszłą żonę, towarzyszkę życia, tłumaczkę i współmyślicielkę Rosalię Marię Pauly (z Wrocławia), również studentkę Heideggera. Poślubił ją w 1935.
W 1931 zgłosił swoją pracę konkursową o etyce Maxa Schellera, otrzymując w nagrodę złoty medal za swą rozprawę (1932) - za pieniądze z jego sprzedaży sfinansował dalsze studia.
W latach 1936-43 był pastorem w Sandager-Holevad w diecezji fiońskiej, jednocześnie pracując nad swoim doktoratem. Od lat 30. zaangażował się w świeżą (od 1926) inicjatywę skupionych wokół pisma Tidehverv (nazwa dosłownie przetłumaczona z podobnego niemieckiego pisma Zeitwende) teologów dialektycznych i egzystencjalnych zrywając z nim jednak później (w 1965).
Po kilku próbach (1933, 1938) otrzymał tytuł doktora teologii (1943), obroniwszy rozprawę o neokantowskiej teorii poznania.
W czasach wojny (1940-45) działał Løgstrup w ruch oporu i m.in. pomagał wraz ze swą żoną ratować żydowskich uciekinierów z Danii. Pisywał również w podziemnym piśmie Folk og frihed("Lud i wolność") musząc od 1944 zejść do podziemia.
Na nowo założonym fakultecie teologii na Uniwersytecie w Aarhus mianowano Løgstrupa profesorem etyki i filozofii religii (1943) - którą to katedrę zatrzymał do emerytury (1975).
Zmarł 20 listopada 1981 r.
Uczczono go doktoratami honorowymi (doctor honoris causa) na dwóch uniwersytetach: Uniwersytecie w Lund w (1965) i Uniwersytecie w Marburgu w (1977).
Zachowując absolutną wartość wolności sumienia, Løgstrup uważa, że bliźni jest nam "wydany" i nie ma obiektywnej granicy dobroci i troszczenia się o bliźniego, bo indywidualne sumienie jest tu jedyną instancją rozstrzygającą, a etyczne "roszczenie" czy "wymóg", dotyczące troski o bliźniego, są niewypowiedziane, nieograniczone i niesprawdzalne.
Klasyfikowanie takich czy innych norm i zachowań jako mniej czy bardziej "chrześcijańskie" uważa on za bezzasadne i zachęca do szczerych i autentycznych zachowań.
Temat szczerości (autentyczności) staje się główną myślą w rozważaniach o "suwerennych przejawach życia", którymi są: przede wszystkim ufność, ale również otwartość w mowie, litość i miłość. Kryterium autentyczności spełnia się tu w fakcie, że takie przejawy życia "zaskakują nas samych" i zdradzają nas w sytuacjach wymagających przewrotności. Podaje tu przykład z własnego życia: że żona człowieka, ukrywającego się w czasie niemieckiej okupacji wojennej musi zmuszać się do hamowania potrzeby "wypowiedzenia się", zaufania i zawierzenia przesłuchującym ją bliźnim - Niemcom.
Tak pojęte "intuicyjne" suwerenne przejawy życia zarazem znoszą potrzebę norm, zasad i odczuć w etyce, jak i stanowią podstawę do metafizycznego ugruntowania "teologii stworzenia", odnosząc nas do pierwotnej, stworzonej rzeczywistości. Pozytywny pogląd na życie stawia Løgstrupa (również w jego własnym przekonaniu) pośród kontynuatorów inspiracji Grundtviga w naszych czasach.
Uważa się go za jednego z czterech wielkich "teologów z Aarhus".
Zajmował się głównie etyką; był autorem licznych książek na tematy filozoficzne (metafizyka, polemiki filozoficzne) i uczestnikiem debat o etycznych aspektach zmieniającego się społeczeństwa.
Oprócz dzieł polemicznych przeciw (neo-)kantystom i Kirkegaardowi, główne dzieła to "Roszczenie etyczne" (Den etiske fordring) i cztery tomy "Metafizyki"(Metafysik I - IV); (tom II wydany pośmiertnie).