Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
W tym artykule zostanie poruszony temat Lech Garlicki, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Lech Garlicki to temat, który wywołał debatę i dyskusję w dzisiejszym społeczeństwie, a jego znaczenie wzrosło w ostatnich latach. W tym artykule chcemy przeanalizować różne aspekty związane z Lech Garlicki, zapewniając kompleksowy pogląd na ten temat. Od jego początków po dzisiejszy wpływ, zostaną zbadane różne perspektywy i opinie, aby w pełni zrozumieć dzisiejsze znaczenie Lech Garlicki.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 sierpnia 1946 |
Profesor nauk prawnych | |
Specjalność: prawo konstytucyjne | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1973 |
Habilitacja |
1978 |
Profesura |
1987 |
Doktor honoris causa Uniwersytet Gdański – 2017 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego | |
Okres spraw. |
1 grudnia 1993–1 grudnia 2001 |
Polski sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka | |
Okres spraw. |
2002–2012 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Lech (Leszek) Garlicki (ur. 23 sierpnia 1946 w Warszawie) – polski prawnik, specjalista w dziedzinie prawa konstytucyjnego, profesor nauk prawnych, sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1993–2001) i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (2002–2012).
Syn Stanisława Garlickiego i brat Andrzeja Garlickiego. W 1968 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, w 1973 obronił rozprawę doktorską, a w 1978 habilitacyjną. W 1987 został profesorem nauk prawnych, stając się najmłodszym wówczas w Polsce profesorem w tej dziedzinie. Jako naukowiec związany z Uniwersytetem Warszawskim, pracując na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 1981–1987 zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Nauk o Państwie i Prawie na tej uczelni, od 1987 do 1989 kierował Zakładem Prawa Konstytucyjnego. Prowadził wykłady także na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, RFN, Francji i Japonii (m.in. Uniwersytet Telawiwski, Uniwersytet Hongkoński, Uniwersytet Nowojorski, Washington University in St. Louis i Uniwersytet Yale). W latach 1980–1993 praktykował równocześnie jako adwokat.
W latach 80. brał udział w pracach nad projektami ustawy o Trybunale Konstytucyjnym i ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich, uczestniczył jako ekspert w pracach Okrągłego Stołu.
W 1993 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wybrał go na członka Trybunału Konstytucyjnego. Jego kadencja upłynęła w 2001. Dwukrotnie był członkiem Rady Legislacyjnej działającej przy prezesie Rady Ministrów (1987–1992 i w 2002). W latach 2001–2002 pełnił funkcję prezesa zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego. Został też członkiem założycielem Europejskiego Instytutu Prawa oraz członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Konstytucyjnego i wiceprzewodniczącym Sekcji Polskiej tej organizacji, a także członkiem redakcji prawniczych periodyków (takich jak „Państwo i Prawo”, „Przegląd Sejmowy”, „Przegląd Sądowy” i inne). 26 czerwca 2002 podjął obowiązki sędziego Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W trakcie drugiej kadencji 4 listopada 2011 został przewodniczącym IV Sekcji ETPC.
Autor ponad 500 publikacji (2017), w tym ponad 150 w językach obcych. Włada biegle językami: angielskim, rosyjskim, francuskim i niemieckim.
Wyróżniony tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego (2017).