Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
W dzisiejszym świecie Libia Włoska zyskał bezprecedensowe znaczenie, stając się tematem zainteresowania szerokiego grona ludzi i dyscyplin. Niezależnie od tego, czy jest to Libia Włoska jako wybitna postać w historii, kluczowe pojęcie w danej dziedzinie nauki, czy też znaczące wydarzenie współczesności, jego wpływ jest niezaprzeczalny. W tym artykule zagłębimy się w uniwersum Libia Włoska, badając jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od swojego wyglądu po współczesne znaczenie, Libia Włoska był przedmiotem analiz i debat, generując ogromne bogactwo wiedzy, która zasługuje na szczegółowe zbadanie.
kolonia | |||||
1934–1943 | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Data powstania |
1 stycznia 1934 | ||||
Data likwidacji |
1943 | ||||
Powierzchnia | |||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie |
Libia Włoska (wł. Libia Italiana) – kolonia włoska istniejąca w latach 1934–1943 na terenie obecnej Republiki Libii.
W wyniku wojny włosko-tureckiej (1911-1912) terytoria obecnej Libii przeszły pod panowanie Włoch, które utworzyły na jej terenie kolonię, Włoską Afrykę Północną. W 1927 roku wydzielono z niej Cyrenajkę i Trypolitanię, zaś 1 stycznia 1934 roku Włochy dekretem królewskim utworzyły z tych terytoriów nową kolonię – Libię Włoską. Włosi osiedlali w Libii osadników oraz prowadzili italianizację miejscowej ludności.
Po zajęciu przez Włochy Trypolisu w 1911 roku w kraju wybuchło powstanie kierowane przez bohatera narodowego Libii Umara al-Muchtara. Do zdławienia powstania premier Włoch Benito Mussolini skierował Rodolfa Grazianiego, który kierował w Libii siłami zbrojnymi. Walki partyzanckie koncentrujące się głównie w rejonie Gór Zielonych (Al-Dżabal al-Achdar) w Cyrenajce trwały do roku 1935. W celu zdławieniu powstania Włosi utworzyli w Libii obozy koncentracyjne, w których przetrzymywano łącznie 125 000 osób, głównie mężczyzn mogących stanowić kadrę partyzantki. Pomimo sytuacji w kraju, kontynuowana była polityka osadnictwa i w latach 40. XX wieku w Libii mieszkało już około 110 tysięcy Włochów, którzy stanowili 12% ogółu ludności.
W czasie II wojny światowej Libia stała się miejscem walk między wojskami alianckimi i Państw Osi. Uczestniczyli w nich również Polacy (m.in. pod Tobrukiem). Po zakończeniu wojny Włochy zrzekły się praw do Libii, która początkowo przeszła pod zarząd brytyjski (Trypolitania i Cyrenajka) oraz francuski (Fazzan). 24 grudnia 1951 roku na mocy decyzji podjętej na wcześniejszej IV Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ Libia stała się państwem niepodległym. Jego pierwszym władcą został król Muhammad Idris al-Mahdi.
Rok | Włosi | Udział | Populacja | Źródło |
---|---|---|---|---|
1936 | 112.600 | 13,26% | 848.600 | Enciclopedia Geografica Mondiale K-Z, De Agostini,1996 |
1939 | 108.419 | 12,37% | 876.563 | Guida Breve d’Italia Vol. III, C.T.I., 1939 |
1962 | 35.000 | 2,1% | 1.681.739 | Enciclopedia Motta, Vol. VIII, Motta Editore, 1969 |
1982 | 1.500 | 0,05% | 2.856.000 | Atlante Geografico Universale, Fabbri Editori, 1988 |
2004 | 22.530 | 0,4% | 5.631.585 | L’Aménagement Linguistique dans le Monde |