Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
W tym artykule zbadamy Mars-500 z różnych perspektyw, zagłębiając się w jego znaczenie, wpływ i znaczenie w różnych obszarach. Mars-500 to temat, który przykuł uwagę ekspertów i entuzjastów, wywołując debatę i refleksję na temat jego konsekwencji. Na tych stronach przeanalizujemy kluczowe aspekty Mars-500, od jego historii po dzisiejszą ewolucję, w tym jego wpływ na społeczeństwo i jego przyszłe prognozy. Poprzez wywiady, analizy i zeznania staramy się rzucić światło na Mars-500 i zaoferować czytelnikowi pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży po wszechświecie Mars-500!
Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
Mars-500 – eksperyment, który rozpoczął się w marcu 2009 roku i miał za zadanie przygotować ludzi do lotu na Marsa. Polegał on na przetrzymywaniu przez ponad 500 dni (stąd nazwa) 6 ochotników w zamknięciu, by zbadać ich psychikę. Najpierw jednak ochotnicy spędzili w odosobnieniu 105 dni. 3 czerwca 2010 rozpoczął się właściwy etap eksperymentu – symulacja pełnego, trwającego 520 dni lotu na Marsa. Izolacja zakończyła się 5 listopada 2011. Projekt był realizowany w moskiewskim instytucie biologiczno-medycznym. Organizatorem były Rosja, ESA i Chiny.
W skład załogi wchodziło sześć osób:
Za udział w eksperymencie każdy z Rosjan otrzymał 3 000 000 rubli (równowartość 300 000 złotych), podobne sumy otrzymali wszyscy pozostali uczestnicy.
Jednym z elementów przygotowań była nauka gry w szachy i udział w symultanie z Anatolijem Karpowem.
Łączna kubatura symulatora wynosiła 550 m3.
W ramach eksperymentu zaplanowano symulacje określonych elementów lotu w następujących terminach:
Zgodnie z planem, po 250 dniach statek kosmiczny dotarł na miejsce i zakotwiczył na orbicie Marsa. Następnie został wysłany trzyosobowy moduł badawczy, który wylądował na powierzchni planety. Pierwszym zadaniem ekipy marsjańskiego łazika było poszukiwanie wody i ochrona urządzeń przed deszczem meteorytów. Powrót na Ziemię zajął 240 dni.
Peter Suedfeld z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver kwestionował wiarygodność eksperymentu. Według Suedfelda eksperyment nie posiadał kluczowego elementu psychologicznego, jak np. niemożność uzyskania pomocy w sytuacji krytycznej.
Amerykanie przeprowadzili podobne eksperymenty, pod nazwą HI-SEAS.