Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa
We współczesnym świecie Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa stał się tematem o rosnącym znaczeniu i znaczeniu. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, zdrowie, politykę czy kulturę, Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa przykuł uwagę ekspertów, badaczy i ogółu społeczeństwa. Wpływ Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa był odczuwalny w wielu aspektach życia codziennego, wywołując debatę, kontrowersje i znaczący postęp w różnych dziedzinach. W tym artykule zbadamy wpływ Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa na dzisiejsze społeczeństwo i jego możliwe konsekwencje dla przyszłości.
Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa
Food and Agriculture Organization of the United Nations
Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (ang.Food and Agriculture Organization of the United Nations, FAO) – organizacja wyspecjalizowana ONZ zajmująca się walką z biedą i głodem oraz podnoszeniem dobrobytu poprzez redystrybucję żywności i rozwój obszarów wiejskich. Organizacja wspiera także kraje rozwijające się w podnoszeniu wydajności i modernizacji rolnictwa.
Została utworzona z inicjatywy 44 państw koalicji antyhitlerowskiej uczestniczących w konferencji poświęconej problemom rolnictwa i wyżywienia, która odbyła się w maju 1943 roku w Hot Springs. Konferencja powołała do życia komisję, której celem było opracowanie projektu umowy założycielskiej FAO. Pierwsza sesja konferencji FAO rozpoczęła się 16 października 1945 roku w mieście Québec. Pierwszego dnia podpisano na niej umowę założycielską, noszącą nazwę konstytucji.
Idea międzynarodowej organizacji zajmującej się żywnością i rolnictwem pojawiła się na przełomie XIX i XX wieku głównie za sprawą amerykańskiego rolnika i aktywisty Davida Lubina. W maju i czerwcu 1905 roku w Rzymie odbyła się międzynarodowa konferencja, która doprowadziła do utworzenia Międzynarodowego Instytutu Rolnego.
W 1943 roku prezydent Stanów ZjednoczonychFranklin D. Roosevelt zwołał Konferencję Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa. Przedstawiciele 44 państw koalicji antyhitlerowskiej zgromadzili się w dniach 18 maja do 3 czerwca w The Homestead Resort w Hot Springs. Zobowiązali się oni do założenia organizacji zajmującej się rolnictwem i żywnością. 16 października 1945 w Québec odbyła się pierwsza sesja FAO, podczas której podpisano Konstytucję Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa.
II wojna światowa zakończyła działalność Międzynarodowego Instytutu Rolnego, choć oficjalnie rozwiązano go na mocy rezolucji Stałego Komitetu z dnia 27 lutego 1948 roku, a jego zadania przejęła FAO.
Cele
Cele FAO są następujące:
pomoc w wyeliminowaniu głodu, niedożywienia i zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego,
promowanie zrównoważonego rozwoju oraz pomoc w zwiększaniu produktywności w rolnictwie, leśnictwie i rybołówstwie,
polepszanie warunków życia ludności wiejskiej,
stworzenie wydajnego i dostępnego dla wszystkich systemu rolnego i spożywczego,
promowanie zawierania porozumień w sprawie międzynarodowego handlu produktami rolnymi oraz udzielanie pomocy technicznej,
zapewnienie niezbędnego kredytu rolnego,
zwiększenie odporności na kryzysy.
Członkostwo
Członkami zwyczajnymi FAO mogą być państwa. Status członka zwyczajnego uzyskuje się w wyniku decyzji konferencji FAO, podjętej większością ⅔ głosów, po uprzednim złożeniu podania o przyjęcie oraz dokumentu o zaakceptowaniu zobowiązań wynikających z umowy założycielskiej FAO. Członkami stowarzyszonymi mogą być obszary niesamodzielne, przyjmowane w analogiczny sposób na wniosek państwa, reprezentującego je w stosunkach międzynarodowych. Nie mają one prawa głosowania ani pełnienia jakichkolwiek funkcji w FAO. Każde państwo może wystąpić z FAO. Wystąpienie następuje w rok od momentu zawiadomienia Dyrektora Generalnego FAO o podjęciu przez państwo takiej decyzji. W latach 1949–1951 z FAO wystąpiły: Polska (25 kwietnia 1950), Czechosłowacja (27 grudnia 1949) i Węgry, które były członkami założycielskimi FAO. W 1958 roku Polska ponownie przystąpiła do FAO.
W 1951 roku przeniesiono siedzibę główną Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa z Waszyngtonu do Rzymu. Organizacja jest kierowana przez Konferencję Narodów Zjednoczonych składającą się z przedstawicieli państw członkowskich, która zbiera się co dwa lata w celu określenia polityki, programu oraz kierunków działań FAO, uchwalenia budżetu oraz przeglądu projektów realizowanych w danym czasie. Każdy członek zwyczajny dysponuje jednym głosem. Podjęcie decyzji wymaga zwykłej większości głosów, jedynie decyzje w sprawie przyjęcia nowych członków, budżetu i poprawek do umowy założycielskiej wymaga większości ⅔ głosów. Decyzje kierowane pod adresem państw mają charakter zaleceń. Organem zarządzającym jest Rada, składająca się z 49 członków zwyczajnych, wybieranych przez Konferencję na 3 lata zgodnie z zasadą sprawiedliwej reprezentacji geograficznej państw. Na czele Rady stoi Przewodniczący, wybierany imiennie.
FAO złożona jest z sześciu wydziałów: Rolnictwa i Ochrony Konsumentów, Rozwoju Gospodarczego i Społecznego, Rybołówstwa i Akwakultury, Leśnictwa, Usług dla Przedsiębiorstw i Współpracy Technicznej oraz Zarządzania Programami.
Działalność Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa skupia się na 5 głównych obszarach:
Zbieranie i opracowywanie informacji oraz wspieranie przejścia na zrównoważone rolnictwo,
Pomoc krajom członkowskim w opracowywaniu polityki rolnej oraz wspieranie rozwijania strategii rozwoju obszarów wiejskich oraz eliminacji głodu,
Wzmocnienie współpracy publiczno-prywatnej w celu pomocy małym gospodarstwom rolnym,
Wykorzystywanie nauki w produkcji rolnej poprzez realizację projektów w różnych regionach świata,
Opracowywanie mechanizmów monitorowania i ostrzegania przed zagrożeniami i kryzysami.
Finanse
Budżet FAO na rok fiskalny 2018/19 jest zaplanowany na 2,6 mld USD, z czego 39% to składki członkowskie, a pozostałe fundusze pochodzą z Programu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju, Międzynarodowego Funduszu Rozwoju Rolnictwa oraz innych instytucji międzynarodowych. 71% wydatków przeznaczonych jest na finansowanie projektów oraz pomocy eksperckiej krajom członkowskim.