Oskar Sosnowski
Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Oskar Sosnowski
W dzisiejszym świecie Oskar Sosnowski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu osób w każdym wieku. Obecnie Oskar Sosnowski jest stałym źródłem debaty i refleksji, ponieważ jego wpływ obejmuje różne aspekty życia codziennego. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na gospodarkę światową, Oskar Sosnowski pozostaje istotnym tematem we współczesnym społeczeństwie. Na przestrzeni historii Oskar Sosnowski generował sprzeczne opinie i był przedmiotem licznych badań i dociekań mających na celu zrozumienie jego znaczenia i manipulacji. Dlatego w tym artykule szczegółowo i dokładnie zbadamy zjawisko Oskar Sosnowski, analizując jego znaczenie i konsekwencje w różnych obszarach współczesnego życia.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
architekt |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Oskar Wiktor Sosnowski (ur. 6 listopada 1880 w Petersburgu, zm. 1939 w Warszawie) – polski architekt i konserwator zabytków.
Życiorys
W 1903 ukończył studia w Instytucie Politechnicznym w Warszawie. Po studiach pracował w wydziale budowlanym kolei warszawsko-wiedeńskiej. Pracował także u Józefa Piusa Dziekońskiego. W 1914 został profesorem zwyczajnym Politechniki Lwowskiej, zaś w 1919 Politechniki Warszawskiej. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był kierownikiem wydziału w Ministerstwie Spraw Polskich Ukraińskiej Republiki Ludowej.
W swoich projektach nawiązywał do form historycznych, stosując jednak nowe materiały, jak na przykład żelbet. W projekcie osiedla Miasto-Ogród Czerniaków po raz pierwszy zastosował formę urbanistyczną, znaną jako okolnica.
W 1922 był inicjatorem utworzenia Towarzystwa Urbanistów Polskich. W 1929 założył Zakład Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej.
Po wybuchu II wojny światowej w trakcie obrony Warszawy osobiście czuwał nad bezpieczeństwem gmachu Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej przy ul. Koszykowej 55, na podwórzu którego w dniu 24 września 1939 podczas bombardowania został trafiony odłamkiem, wskutek czego utracił obie nogi, po czym zmarł 4 października 1939. Według A. Kunerta zmarł na zakażenie krwi po zmiażdżeniu nogi podczas ratowania zbiorów zbombardowanego gmachu WA PW. Prowizorycznie został pochowany na dziedzińcu Wydziału Architektury PW. W późniejszym czasie jego szczątki zostały pochowane w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 88-6-20/21) w Warszawie, gdzie inskrypcja podała, iż poległ 24 września 1939. Według innego źródła zmarł 28 września 1939.
Życie prywatne
Jego dwaj synowie zginęli w powstaniu warszawskim.
Wybrane prace
- współautorstwo kamienicy Bałabanów we Lwowie (1908),
- kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie (1911–1923)
- kościół św. Agnieszki w Goniądzu (1924)
- kościół św. Rocha w Białymstoku (1927–1939)
- Kościół pw. Świętego Andrzeja Boboli w Białymstoku (1937–1938)
- kościół św. Michała Archanioła na Bronowicach w Lublinie (1930–1938)
- przebudowa z regotycyzacją Fary Witoldowej w Grodnie (1924–1934)
- kościoły w Orłowie, Grudziądzu, Chlewiskach i Chotczy Dolnej
- otoczenie pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie (cokół oraz basen)
- kościół Świętej Trójcy w Fałkowie (1920–1948)
Publikacje
- Powstanie, układ i cechy charakterystyczne sieci ulicznej na obszarze wielkiej Warszawy (1930)
- Dzieje budownictwa w Polsce (nieukończone, t. 1 opublikowany przez PWN w 1964)
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
Upamiętnienie
- Tablica pamiątkowa w miejscu śmierci, na podwórzu gmachu Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej przy ul. Koszykowej 55, odsłonięta w 1979.
- W 1975 jego imieniem nazwano ulicę w obecnej dzielnicy Ursynów w Warszawie.
- W 2012 jego imieniem nazwano ulicę w Białymstoku.
Przypisy
- ↑ a b c d A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 109.
- ↑ Kronika żałobna. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 266, s. 4, 6 października 1939.
- ↑ Ś. p. prof. Oskar Sosnowski. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 267, s. 2, 7 października 1939.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ RZODKIEWICZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ RZODKIEWICZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 796. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 21.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 132. ISBN 83-912463-4-5.
- ↑ Uchwała nr 34 Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 24 listopada 1975 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 30 grudnia 1975 r., nr 16, poz. 115, s. 1.
- ↑ Uchwała nr XXXII/363/12 Rady Miejskiej Białegostoku z dnia 24 września 2012 r. w sprawie nadania nazwy ulicy, położonej w Białymstoku w granicach osiedli Nr 1 – Centrum oraz Nr 6 - Przydworcowe. Dziennik Urzędowy Województwa Podlaskiego nr 2881 . 10 października 2012. .
Bibliografia
- Maria Brykowska, Sosnowski Oskar, Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wydaw. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8
- Oskar Sosnowski. sowa.website.pl. . (pol.).