Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Pojezierze Fińskie
W dzisiejszym świecie Pojezierze Fińskie to temat, który zyskał niespotykane dotychczas znaczenie. Od swoich początków do chwili obecnej Pojezierze Fińskie był przedmiotem badań, debat, kontrowersji i podziwu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Pojezierze Fińskie, od jego wpływu na społeczeństwo po najnowsze badania mające na celu rozwikłanie jego tajemnic. Na kolejnych stronach zagłębimy się w szczegółową analizę Pojezierze Fińskie, odnosząc się do jej wielu aspektów i oferując pełny i aktualny pogląd na ten fascynujący i ważny temat.
 |
Ten artykuł od 2010-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Pojezierze Fińskie (fiń. Järvi-Suomi, szw. Insjöfinland) – obszar polodowcowy w południowej Finlandii, ograniczony od północy i południa wałami moren czołowych Salpausselkä. Obszar ten to wysoczyzna (do 355 m), na której znajduje się blisko 55 tysięcy jezior, m.in. Saimaa (czwarte co do wielkości w Europie, największe w Finlandii), Päijänne, Pielinen, Kallavesi. Występują tam krótkie, bogate w wodę rzeki (na przykład: Vuoksi, Kymijoki, Kokemäenjoki) z licznymi bystrzami i wodospadami. Przeważające formacje drzewne to lasy świerkowe i sosnowe, w związku z czym główną gałęzią gospodarki jest przemysł drzewny. Największe miasta Pojezierza Fińskiego to: Tampere, Jyväskylä, Kuopio, Lahti i Hämeenlinna.
Środkową część kraju zajmuje płaskowyż Pojezierza Fińskiego, na który składają się trzy prowincje, od zachodu licząc: Häme (szw. Tavastland), Savo (szw. Savolax) i Karelia (fiń. Karjala). Obszar ten określa się jako Järvi-Suomi (fiń. järvi – jezioro). Wody śródlądowe zajmują tu ponad 25% powierzchni, w krajobrazie dominuje woda, a kręte naturalne groble – harju – dzielące jeziora, dodają mu szczególnego uroku. Lasów jest również więcej niż na Nizinach Nadmorskich; pokrywają one 75-80% powierzchni.
Uwagi
- ↑ Dokładna liczba nie jest możliwa do określenia, ponieważ nie istnieje spójna definicja co jest jeziorem, a co nim nie jest.
Przypisy
- ↑ Sibylla Putzi: A to Z World Points of Interest : 175 Countries : Cultural Sites, Historic Sites, Museums, Architectural Landmarks, Religious Sites, Theme Parks, Parks, Gardens, Zoos, National Parks, Natural Sites. World Trade Press, 2008, s. 128. ISBN 978-1-60780-044-6.