Simon Gottlieb Zug
Szymon Bogumił Zug
Szymon Bogumił Zug
Szymon Bogumił Zug
Szymon Bogumił Zug
Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Szymon Bogumił Zug
W tym artykule zajmiemy się tematem Szymon Bogumił Zug z różnych perspektyw, aby zaoferować jego pełną i wzbogacającą wizję. W całym tekście będziemy badać wiele aspektów prezentowanych przez Szymon Bogumił Zug, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki krytycznemu i refleksyjnemu podejściu zagłębimy się w różne aspekty otaczające Szymon Bogumił Zug, zapewniając czytelnikowi głębokie i szczegółowe zrozumienie tematu. Poprzez badania, analizy i referencje będziemy starali się rzucić światło na Szymon Bogumił Zug i zaoferować świadomą perspektywę, która zachęca do debaty i refleksji.
 Szymon Bogumił Zug na srebrnym medalu z 1781 | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1733 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1807 |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Szymon Bogumił Zug (niem. Simon Gottlieb Zug; ur. 20 lutego 1733 w Merseburgu, zm. 11 sierpnia 1807 w Warszawie) – pochodzący z Saksonii architekt działający w Polsce, przedstawiciel klasycyzmu.
Życiorys
Od 1752 roku pracował w Saskim Urzędzie Budowy w Dreźnie, od 1756 roku w Saskim Urzędzie Budowlanym w Warszawie.
Projektant wielu klasycystycznych budowli w Polsce, tworzył w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku. W krajobrazowych założeniach ogrodowych reprezentował nurt preromantyczny. Sprawował opiekę architektoniczną nad Arsenałem warszawskim. Jego założenia ogrodowe to obok Arkadii Młociny (od ok. 1760 r.), Solec (1772 r.), Powązki (ok. 1772 r.), Mokotów (ok. 1775 r.), park na Książęcem (ok. 1776 r.) i na Górze (ok. 1779 r.). W tych ogrodach wzniósł szereg pawilonów, z których niektóre istnieją do dziś.
Został nobilitowany w 1768 roku przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był wolnomularzem.
Po III rozbiorze Polski i zajęciu Warszawy przez Prusaków, nowe władze powierzyły mu nadzór architektoniczny nad Zamkiem Królewskim.
Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 5, grób 19). Pierwotny nagrobek Zuga nie zachował się. W setną rocznicę śmierci (1907 r.) staraniem parafian został ufundowany nowy w postaci żeliwnego krzyża stojącego na cokole z piaskowca.
Ważniejsze prace
- pałac Blanka (1762–1764)
- browar na Solcu (1768)
- przebudowa pałacu Pod Czterema Wiatrami w Warszawie (1769–1771)
- pałac ks. Anny z Sapiehów Jabłonowskiej w Kocku (1770)
- pałac Potockich w Warszawie (współpraca) (1772)
- Elizeum w Warszawie (1776–1778)
- kościół ewangelicki Świętej Trójcy w Warszawie (1777–1781)
- pałac Karola de Nassau na Dynasach w Warszawie (1777–1780)
- Biały Pałacyk na Frascati (1779)
- budynki w parku w Arkadii (od 1779)
- plebania parafii ewangelicko-reformowanej w Warszawie (1780)
- zespół pałacowo-parkowy w Natolinie (1780–1782)
- wodozbiór Gruba Kaśka (1783)
- kamienica Roeslera i Hurtiga (1784–1785)
- przebudowa pałacu Brühla na Młocinach (1786)
- przebudowa wnętrz pałacu Prymasowskiego (1786)
- pałac w Międzyrzecu Koreckim na Wołyniu (ok. 1789)
- cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie
- sala Kolumnowa w pałacu w Łańcucie
- pawilon ogrodowy w stylu chińskiej pagody w dolnym parku w Puławach
- przebudowa układu urbanistycznego Kocka
- rozbudowa pałacu w Jabłonnie i prace nad otaczającym go parkiem
Upamiętnienie
- W 1928 roku jego imieniem nazwano ulicę na warszawskich Bielanach.
Galeria
-
Arkadia – Łuk Grecki -
Pałac w Natolinie (przebudowany) -
Warszawa – Gruba Kaśka (1783) -
-
Ruiny pałacu księcia de Nassau w Warszawie (1780) -
Warszawa - kamienica Roeslera i Hurtiga (1784) -
Grób Szymona Bogumiła Zuga na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie -
Kock – Pałac Jabłonowskiej (1770) -
Kock - kościół i ratusz
.jpg)
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c Wielka Encyklopedia PWN. Tom. 30. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 448. ISBN 83-01-14365-7.
- ↑ Elżbieta Charazińska: Ogród Saski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 47. ISBN 83-01-00061-9.
- ↑ Ludwik Hass: Sekta farmazonii warszawskiej : pierwsze stulecie wolnomularstwa w Warszawie (1721–1821). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1980, s. 164. ISBN 83-06-00239-3.
- ↑ Bożena Wierzbicka: Gmachy i wnętrza sejmowe w Polsce. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998, s. 121. ISBN 83-7059-285-6.
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1023. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ śp. Szymon Bogumił Zug
- ↑ a b Andrzej Cereniewicz: Cmentarze ewangelickie w Warszawie. Przewodnik praktyczny. Warszawa: Wydawnictwo FotoArtPrint, 2011, s. 22. ISBN 978-83-931773-3-2.
- ↑ Pałac w Jabłonnie. XVIII-wieczny zespół pałacowo-parkowy. palacjablonna.pl. .
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 354. ISBN 83-86619-97X.