Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
Dziś Warszawa oskarża to temat, który staje się coraz bardziej istotny w naszym społeczeństwie. Stało się punktem zainteresowania ludzi w każdym wieku i na całym świecie. Jej wpływ można zaobserwować w różnych obszarach życia codziennego, od polityki i ekonomii, po kulturę i rozrywkę. Warszawa oskarża wywołał namiętne debaty i wygenerował różne opinie i perspektywy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Warszawa oskarża, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, a także możliwe przyszłe scenariusze, które mogą powstać w wyniku jego ewolucji.
Warszawa oskarża – pierwsza wystawa zorganizowana z inicjatywy Stanisława Lorentza przez Biuro Odbudowy Stolicy w wyzwolonej Warszawie, otwarta w Muzeum Narodowym 3 maja 1945 i trwająca do 28 stycznia 1946, choć planowano ją tylko na okres do czerwca 1945. Wystawa przedstawiała zniszczenia kultury polskiej w polskiej stolicy podczas obrony Warszawy, okupacji niemieckiej oraz powstania warszawskiego.
Wystawa składała się między innymi ze zdjęć fotografów Zofii Chomętowskiej i Edwarda Falkowskiego. Ich zdjęcia przedstawiały przedwojenną (Chomętowska) i zburzoną, powojenną Warszawę (Chomętowska, Falkowski). Na wystawie znalazły się również zdjęcia Marii Chrząszczowej.
Wystawa przedstawiała także zniszczenia zabytków architektury i sztuki, archiwów, bibliotek, muzeów, zbiorów prywatnych, dokumenty przedstawiające planowaną akcję grabieży i zniszczeń. Znalazły się na niej m.in. posąg Zygmunta III Wazy ze zniszczonej kolumny i zdewastowane eksponaty muzealne (między innymi strzaskana ceramika, potłuczone reliefy i rzeźby, zniszczone sarkofagi i mumie, podziurawione kulami lub pocięte obrazy i gobeliny, zniszczone akta).
W przygotowaniu wystawy pomagali między innymi architekt i urbanista Jerzy Hryniewiecki, muzeolog Stanisław Lorentz, architekci Jerzy Staniszkis, Stanisław Zamecznik, Maciej Nowicki oraz Tadeusz Przypkowski (Zofia Chomętowska i Tadeusz Przypkowski byli pomysłodawcami części fotograficznej). Komisarzem wystawy z ramienia BOS był Stanisław Albrecht.
Wystawa gościła następnie w Tokio, Moskwie, Londynie, Paryżu, Nowym Jorku, Budapeszcie, Pradze i Berlinie.