Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
Dzisiaj chcemy porozmawiać o Welsh Corgi Pembroke, temacie, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Od momentu pojawienia się Welsh Corgi Pembroke przyciągnął uwagę wielu osób, stając się tematem szerokiego zainteresowania. Jego wpływ obejmuje różne obszary, od polityki po kulturę popularną, i wywołał dyskusje i debaty na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy Welsh Corgi Pembroke, analizując jego znaczenie, implikacje i ewolucję w czasie. Od jego początków do obecnego stanu, zagłębimy się w wszechświat Welsh Corgi Pembroke, aby zrozumieć jego fascynującą i złożoną naturę.
Welsh Corgi Pembroke | |
Inne nazwy |
Pembroke |
---|---|
Kraj patronacki | |
Kraj pochodzenia | |
Wymiary | |
Wysokość |
25–30 cm |
Masa |
12 kg |
Klasyfikacja | |
FCI |
Grupa I, Sekcja 1, Wzorzec 39 |
AKC |
Herding |
ANKC |
Group 5 – Working Dogs |
CKC |
Group 7 – Herding Dogs |
KC(UK) |
Pastoral |
NZKC |
Working |
UKC |
Grupa 6 – Herding Dog |
Wzorce rasy | |
Welsh corgi pembroke – rasa psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Typ jamnikowaty. Nie podlega próbom pracy.
Rasa wyhodowana w Walii. Jej pochodzenie jest kwestią sporną: najczęściej przyjmuje się, że przodkami psów tej rasy były vallhundy, sprowadzone do Walii w IX wieku przez wikingów. W myśl alternatywnej teorii welsh corgi pembroke miałby się wywodzić od psów flamandzkich tkaczy, przybyłych do Walii około X wieku. Pierwsze zapiski na temat psów, które można uznać za protoplastów rasy, znajdują się w Kodeksie Walijskim króla Howella Dha (920 r.). Słowo „corgi” w języku celtyckim oznacza krasnopsa. Bardzo podobną, nieco starszą rasą jest welsh corgi cardigan.
Psy te wykorzystywane są jako psy pasterskie i zaganiające bydło. Coraz częściej są to psy towarzyszące.
Welsh corgi pembroke jest przyjaźnie nastawiony wobec ludzi, kontaktowy, pogodny, pojętny, stanowczy i czujny. Choć osiąga niewielkie rozmiary i może mieszkać w małym mieszkaniu, jest aktywny i należy zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu na świeżym powietrzu. Pies rodzinny, bardzo wierny, skory do wspólnych zabaw oraz akceptujący dzieci w każdym wieku. Wobec niemowląt jest wyjątkowo delikatny, starsze dzieci i dorośli mogą jednak paść ofiarą typowego dla rasy nawyku podszczypywania łydek. Jest to dziedzictwo przeszłości: w ten sposób corgi pasące bydło dyscyplinowały stado. Choć podszczypywanie może być denerwujące i bolesne, nie należy go traktować jako sygnału alarmującego: corgi nie jest psem agresywnym. Może jednak nie tolerować innych psów.
Średniej wielkości pies o krótkich nogach. W odróżnieniu od Cardigana uszy ma mniejsze i ruchliwe, także zaokrąglone.
Rude, śniade, płowe lub czarne podpalane, jednolite lub z białymi znaczeniami na nogach, klatce piersiowej, szyi i głowie.
Najbardziej typowe dla rasy dolegliwości to wrodzony postępujący zanik siatkówki (PRA), problemy z dyskami międzykręgowymi i choroby spowodowane otyłością, na którą corgi jest podatny. Pielęgnacja szaty nie jest skomplikowana i najczęściej sprowadza się do regularnego szczotkowania.
W Polsce rasa coraz częściej spotykana.
Miłośniczką rasy była królowa brytyjska Elżbieta II, która pierwszego welsh corgi pembroke otrzymała w prezencie jeszcze jako dziecko. Z czasem zaczęła utrzymywać liczną sforę, co przyczyniło się do zwiększenia popularności rasy.