Frühneuenglisch
Early Modern English
Inglés moderno temprano
Anglais moderne naissant
Limba engleză modernă timpurie
Tidig nyengelska
Wiki90
Wiki90: Encyklopedia stylu lat 90. w Internecie
|
|
|
|
Język wczesny nowoangielski
W dzisiejszym świecie Język wczesny nowoangielski to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy kulturę, Język wczesny nowoangielski przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków do chwili obecnej Język wczesny nowoangielski wywołał debaty, kontrowersje i znaczące postępy, które naznaczyły historię ludzkości. W tym artykule zbadamy różne aspekty Język wczesny nowoangielski, analizując jego znaczenie, konsekwencje i ewolucję w czasie. Bez wątpienia Język wczesny nowoangielski to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który zasługuje na całościowe przestudiowanie i zrozumienie.
 |
Ten artykuł od 2016-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| Obszar |
obecnie wymarły, dawniej Wielka Brytania i jej kolonie | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
wymarły | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-6 | emen | ||||
| IETF | en-emodeng | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język wczesny nowoangielski – określenie na okres w historii języka angielskiego, dotyczące lat 1440–1650. Pierwsza edycja Biblii króla Jakuba oraz dzieła Williama Shakespeare'a zostały napisane we wczesnym nowoangielskim, jednakże w Biblii króla Jakuba celowo zachowano wiele archaizmów, które nie były w użyciu, gdy ją wydano. Osoby znające angielski generalnie rozumieją wczesny nowoangielski, chociaż czasem tłumaczenie jest utrudnione z powodu zmian w gramatyce i znaczeniach niektórych słów oraz różnicach w zapisie. W okresie języka wczesnego nowoangielskiego rozpoczęła się standaryzacja języka angielskiego.
Różnice między wczesnym nowoangielskim a angielskim współczesnym
Koniugacja
Odmiana czasowników w formie thou (druga osoba liczby pojedynczej) zakończona była na -(e)st, a w formie trzeciej osoby liczby pojedynczej na -eth, a nie, tak jak obecnie, na -s. Wyróżniał się tu nieregularny czasownik be (być), który w drugiej osobie liczby pojedynczej posiadał formę art (thou art = jesteś), natomiast w trzeciej osobie liczby pojedynczej używaną do dziś formę is.
Zarówno formy drugiej, jak i trzeciej osoby liczby pojedynczej traciły końcówki w trybie łączącym, który używał podstawowej formy czasownika.
Zaimki
Wczesny nowoangielski, jak większość języków europejskich, dysponował rozróżnieniem T-V (tj. rozróżnieniem między formą ty i wy). Istniały dwie formy zaimka dla drugiej osoby: ye (liczba mnoga oraz pojedyncza w mowie formalnej, zastąpiona później przez you, będące początkowo przypadkiem zależnym od ye), oraz thou (liczba pojedyncza w mowie nieformalnej). Obecnie forma thou jest archaizmem, używa się jej głównie w modlitwach i niektórych współczesnych dialektach języka angielskiego. Thy i thine to wczesnonowoangielski odpowiednik słów your i yours (twój i twoje). Forma thine stosowana była, jeśli występujący po niej wyraz zaczynał się od samogłoski. Była to też forma emfatyczna i orzecznikowa (w tej drugiej funkcji odpowiednikiem we współczesnym angielskim jest dziś yours). Forma thee była natomiast przypadkiem zależnym (object case) od thou (np. I know thee = znam cię). Formy thou, thee, thy, thine stosowane były w stylu eleganckim jeszcze pod koniec XIX wieku.