Sicz Zadunajska, Sicz Dunajska – osadnictwo kozackie na terenach pod administracją turecką w XVIII wieku.

Po zburzeniu przez wojska rosyjskie Nowej Siczy i likwidacji Zaporoskiego Wojska Kozackiego w czerwcu 1775, część Kozaków została przesiedlona się na Kubań jako Kozacy czarnomorscy, część zaś zbiegła z oblężonej Siczy i osiedliła na terenach Imperium Osmańskiego, u ujścia Dunaju - początkowo na lewym brzegu, a później zostali przesiedleni na prawy brzeg. Utworzyli tam nową wojskową organizację Kozaków zaporoskich, przenosząc ich zwyczaje i ustrój siczowy.

Kozacy zobowiązani byli prowadzić służbę pograniczną oraz brać udział w karnych wyprawach wojsk tureckich przeciw Bułgarom, Serbom i Grekom.

Po rozpoczęciu w 1828 wojny rosyjsko-tureckiej, kiedy Turcy rozkazali Kozakom zaatakować terytorium rosyjskie, 18 maja 1500 Kozaków na czele z atamanem koszowym Josypem Hładkym przeszło na stronę rosyjską. W odpowiedzi na to Turcy zniszczyli Sicz Zadunajską, i wymordowali wszystkich złapanych mieszkańców.

Po zakończeniu wojny rząd rosyjski osiedlił ocalałych Kozaków na wybrzeżu Morza Azowskiego, tworząc z nich Azowskie Wojsko Kozackie. Część Kozaków jednak, nie chcąc wracać pod jarzmo rosyjskie, osiedliła się w Banacie i Wojwodinie, jak również przy ujściu Dunaju, zasiedlając miasta Gałacz, Izmaił, Wyłkowe, Kilia i Tulcza.

Bibliografia, literatura, linki

• Задунайська Січ w: Енциклопедія історії України: Т. 3. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2005, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2, s.195-196